teorie cech
Encyklopedia PWN
ekon. umiejętność doboru i zaangażowania w działalności gospodarczej, prowadzonej w warunkach niepewności, czynników wytwórczych w sposób zapewniający zysk jednemu przedsiębiorcy lub grupie przedsiębiorczych osób.
realizm socjalistyczny, socrealizm,
doktryna i praktyka twórcza w literaturze, sztuce, filmie, muzyce, wprowadzona w ZSRR na początku lat 30. XX w., a po II wojnie światowej narzucona w innych państwach bloku sowieckiego;
relatywizm
filoz. pogląd, według którego wartości (poznawcze, etyczne, estetyczne itd.) mają charakter względny;
[łac.],
francuski pisarz, filozof, teoretyk wychowania.
log. cecha teorii, która występuje wówczas, gdy istnieje metoda sprawdzenia, czy zdanie sformułowane w jej języku jest, czy nie jest twierdzeniem tej teorii.
filoz. w metafizyce byt istniejący w sobie samym, tożsamy ze sobą; czasami traktowany równoznacznie z substancją;
